فریبکار دغل پیشه

گل شکفته ! خداحافظ، اگرچه لحظــه دیـــدارت 

 شروع وسوسه‌ای در من، به نام دیدن و چیدن بود 

 من و تو آن دو خطیـم آری، موازیــان به ناچاری  

 که هردو باورمان ز آغـاز، به یکدگــر نرسیدن بود 

 اگرچه هیچ گل مرده، دوباره زنده نشد امّا  

بهار در گل شیپـوری، مدام گرم دمیدن بود  

شراب خواستم و عمرم، شرنگ ریخت به کام من 

 فریبکــار دغل‌پیشه، بهانه ‌اش نشنیـدن بود